මා.......

සිත සියුමැලි වැඩි ඇති මගෙ

ඒකයි මේ හැටි රිදෙන්නේ,

නෙතු කඳුළැලි බර වැඩි ඇති මගෙ

ඒකයි දෙනෙතින් වැටෙන්නේ,

ඔබ නැති ලොව අඳුරුයි මගෙ

ඒකයි මේ හැටි තැවෙන්නේ,

පෙර කළ පින් මදි ඇති මගෙ

ඒකයි මා ඔබ නොලද්දේ.......

ඇය...

වරළ නිතඹ මුවා කරන

දෙනෙත නිතර කතා කරන

දෙතොල නිතින සිනානගන

උවන සුරඟලියක ලෙසින,

සුවඳකි සැම විට මාලඟ රැන්ඳු

කවියකි ප්‍රේමය මා ලොව නැලවු

නිවනකි නිතරම මාසිත සැනසූ

පැතුමකි සදහට මා ඔබ එකවූ.......

ඔබ එය දන්නවාද නොදනී....

හිරු සඳු එළිය ගත්තෙ ඔබෙනී
බඹරුන් පාර ඇසුවෙ ඔබෙනී
සියොතුන් ගීත ගත්තෙ ඔබෙනී
ඔබ එය දන්නවාද නොදනී.........

තරු වල සිසිල ඔබෙන් ලැබුනී
මල් වල සුවඳ ඔබෙන් ලැබුනී
නෙතකට නින්ද ඔබෙන් ලැබුනී
ඔබ එය දන්නවාද නොදනී..........

මුලු ලොව එරෙහි වෙලා පෙනුනී
සසරම දුකක් ලෙසට දැනුනී
කඳුලට නිමක් නොමැති ලෙසිනී
ඔබ එය දන්නවාද නොදනී
ඉන්නේ කෙළෙස දුකක් නොදැනී
මා හට වටහ ගන්න නොහැකී.........

මිරිඟුවකි

ආදරය මිරිඟුවකි,
සිතක් නෑ මට ලුහුබඳින්නට
දුකක් විතරයි තවත්,
සිසිල් දිය නෑ මගේ පවසට
උමතු වූවන් දකින්නෙමි මම
ලුහු බැන්ඳ නොනැවතී ආදරේ මිරිඟුවම
මියෙන්නෙමි මම පිපාසෙන්,
යෙහෙකි මිඟුවට වඩා එය

ඔබ ගියදා......

ඈත ඔබ දුර ඈත ගියදා
මගේ සිත ගිනි ලොවක දැවුනා,
නිවාගන්නට බැරිව තනිකම
කඳුල ගින්නට පාර කිව්වා.......

මහ රෑක සඳ පෑයු දිනකදි
සඳට මම මගේ දුකම කිව්වා,
සීත පවනට ඔබ සොයාගෙන
ඔබෙ සුවඳ ගෙන එන්න කිව්වා.....

විඩාබර මගෙ දෑස් වැසුවෙමි
සිහිනයක් වී ඔබම පෙනුනා,
දින ඉගිල්ලුනි ඔබ උන්නු කල
ඒත් ඇයි දැන් හෙමින් සිතුනා...........

මට නොපායපු මගේ සඳ

ඔබ එනෙන වග දත් නිසා

ඊයෙටත් වැඩියෙන් හැඩවෙලා

පුන් පෝය දා උදේ ඉඳලම

මගේ ගෙමිදුල හැඩකලා

මිදුල හතරකොන වැට තනා

ඉනි කඩුල්ලද කලියෙන් වසා

බලා උන්න ඔබ නැගෙන තුරු

මගේ පිල් දොරකඩ වෙලා

ඔබ පෑව්වම මගේ මිදුලට

ඒ සඳ එලියෙන් හෙවනැලි මැවුනම

කාටත් නෑ ඒ සිසිලස මටමයි

ගන්නත් බෑ මගෙ ඉනි වැට හයියයි

පිලේ පැදුරේ දිගැදිලා

ඔබේ උවනත දෙස බලා

ඉන්නවා මම පහන් වෙනතුරු

ඔබ මගෙන් නික්මෙන තුරා

ඔබ පෑව්වම මගේ මිදුලට

එලිය වෙයි මගේ දුගී පැල්පත

ඔබේ සෙනෙහේ සිසිල් සුවයෙන්

සැනහේවි මේ කුමුදු මල් වුව

නැති හින්ද වෙන කාටවත්

බැරි හින්ද එය ගන්නටත්

උන් බලයි ගෙමිදුල දිහා

ඉරිසියා නෙත් කරකවා

ඉපිල යනවා සිත මගේ

පායා එයි සඳ නුබ ගැබේ

ඔබ මගේ සඳ ඔබ මගේ

කෑගසයි හදවත මගේ

.

.

.

.

.

.

මම හිතුවේ.......

මම හිතුවෙ මට කියල විතරයි

ඒත් ඇයි අර එහා ගෙදරත්

ඔබේ සුදුමුදු රිදී එලියෙන්

ගෙමිදුලේ රූ රටා ඇදිලා.......

කොහොම ඉන්නද ඉවසලා

කදුලු යයි දෙනුවන පලා

මගෙම විතරයි සිතා උන්නත්

කෝ නෑනේ මට විතරක් වෙලා.......

ඔබ මගෙම වූ සඳ නොවේ

මටම පෑයූ සඳ නොවේ

වෙනද වාගේම හැමට පායන

පුන් පෝයදා සඳම වේ.......

බලා ඉමි නෙත් බොඳ වෙලා

ඇයිද මා මේ රැවටිලා

සිතේ ගිනි දලු ඇවිල එද්දී

ඔබ හිඳී අහසට වෙලා....

මට නොපායපු මගේ සඳ ඔබ

ඔබ හිඳී අහසට වෙලා......

මට මගේ ලඟ ඔබ තරම් නෑ.....

නුඹ ඇවිත් මගේ සිත හොරාගෙන

කවි ලියන්නට බැරි වෙලා මට...

ඒත් කම් නෑ අනේ මට නම්

මගේ අසලම ඔබ හිඳීනම්,

අඳුරෙ තනි වුනු කිරිල්ලිය මම

මට එලිය දුන් සරා සඳ ඔබ

මගේ ගීතය මම ගයන්නම්

එය අසන්නට ඔබ හිඳී නම්,

කවියකින් මට ලියන්නට බෑ,

ආදරේකට කවිය ඉඩ නෑ,

ලොවම නැති උනත් හිතට දුක නෑ

මට මගේ ලඟ ඔබ තරම් නෑ......