ටොයිලට් කතා 2

අමුතුවෙන් අමුතුවෙන් කියන්ට දෙයක් නෑ මම කත ලියන්නේ අවාරෙටනේ......

ආය ඉතින් වහෙන් ඔරෝ ඔහෙන් වරෝ ඕනි නෑ ඔන්න කතාව...

ටොයිලට් කතාවක් උනාට මේ නෑමක් නෙවෙයි. යෑමක්.....

අපේ තත්තා අවිල්ලා මහා කලු සින්හලයෙක්.... මට අදටත් තියන ලොකුම ලොකු විසදගන බැරි උන ගැටලුවක් තමා... ඇයි අපේ අම්ම තාත්තට කැමති උනේ කියලා.හේතුව අපෙ අම්ම හොද සුදු සීදේවි කොන්ඩෙ දිගම දිග ලස්සනම ලස්සන කෙනෙක් ..... අන්න ඒකට තත්තා කලුම කලුයි... ඒ නිසා අපි ලමයි එක්කෙනෙක්වත් අම්ම වගේ ලස්සන නෑ.... තාත්ත වගේ තම ලස්සන.......ඒ වගේ කලුම නෑ තම ඉතින් එත් අම්ම වගේ සුදු නෑ... :(

අපේ තත්තට ඉන්නවා අතීජාත මිත්‍ර සේනාවක්.... නිවාඩු කාලෙට ඔය සේනාවම එනවා අපේ ගෙදර....ඒ කියන්නේ අම්පාරේ ඉදන් රත්නපුරේ එනවා... මොකො අපේ ගම අම්පාර... තාත්තට මාරු වීමක් ආ නිසා තමා අපි රත්නපුරේ ආවෙ.. අනේ 15ක් 20ක් ආවට පාඩු නෑ මොකෝ කිව්වොත් කට්ටියම එනකොට එන්නේ හාල් පොල් එහෙම අම්පාරෙන් පටව ගෙන.. සියඹලාන්ඩුව දිහාදි කොමඩු කැකිරි පිපින්ඤ්ඤා එහෙමත් අරගෙන..... බෙරගල දිහාවෙදි කැරට් බීට් ලීක්ස් අල ගෝව එහෙමත් අරගෙන. ඉතින් කට්ටියම එකතුවෙල අම්පාරෙ ඒකොනේ ඉදන් මේ කොනටත් මේ කොනේ ඉදන් ඒකොනටත් තොර තෝන්චියක් නැතිව අපේ අම්මටයි තත්තටයි කියනවා, කියන ගමන් උයනව, උයනගමන් පිරිමි උදවිය බොනවා... අපි.... කැරම් ගහනවා බූරුව හොයනවා, අන්තිමටම අම්මලට ඇන සෙට් එකක් වෙනවා....

තාත්තලාගේ බීම කොයි තරම් රෑ උනත් ඉවර වෙන්නේ නෑ... මම ආසම ඒ රෑ කාලෙට.. තාත්තලා රෑ උනහම සින්දු කියනවා අපේ තාත්තට සින්දු කියන්ට පුලුවන් මටත් පුලුවන්... ඉතින් අපි හෑමෝම සින්දුකියනවා..... නටනවා ..... හරිම විනෝදයි...මම හුගක් පරන සින්දු දැනගත්තේ තාත්තල මේ විදිහට කියනව නිසයි... අපේ තාත්ත ආසම මම තාමත් තාත්ත කියනව ඇරෙන්න වෙන කොහෙන්වත් අහල නැති සින්දුවක් තමා 'ලෝ අඩ නින්දේ මේ රෑ යමේ' කියන්නේ... පස්සේ කාලේක ඒක ඇහුවට මට ඒක ලස්සන නෑ තාත්ත කියනව තරම්.. එතකොට අපේ තාත්ත තව ආස සින්දු තමා.. එන්න මද නලේ.. පින් සිදු වන්නේ.. මූදු පතුල යට ඉදලා.... එතකොට ඔය මේ නගරය , කබාය ඉරිලා ඊට කමක් නැ, තරුද නිදන මහ රෑ,තව එයා අලුතෙන්ම කැමති උන එක තමා සේපලික මලයි සුදු පාට මීදුමයි.. ඉතින් මමත් ඒව සේරටම කැමතී..

හරි හරි ඔන්න කතාවට අවා...... ඉතින් ඔන්න මම 6 පන්තියෙ විතර ඇති. කට්ටිය ඔය කිව්ව විදිහට ඇවිල්ල රෑ ගීත සාජ්ජේත් ඉවර උනා.... පහුවෙනිද කවුරු කවුරුත් නැගිට්ට දවල්ට උයාගෙන් බෝපත් ඇල්ලේ යන්ට කියල.... වෙලාව උදේ 8.30 ට 9 විතර වෙන්ට ඇති... අපේ තාත්තගේ නියපොතු කෑමට අමතරව තියන තව පුරුද්දක් තමා ටොයිලට් එක බදු ගැනීම,, එයාට වෙන කරන්ට යමක් නැතිනම් ඉතින් ටොයිලට් එකෙන් එලියට එන්ට අඩුම ගානේ වි45 යනවා... මක්කා.... කොරනවද මන්ද අතුලේ...ඒ ජානම නිසාද මන්ද පේ අයියත් එහෙමයි... ගෙදර ටොයිලට් දෙක තුනක් තියන නිස හොදා...

ඔන්න ඉතින් වෙනද වගේ තාත්තා ටොයිලට් ගියා.. යනකොට මට මතකයි අපේ අම්මා හිනා උනා අනේ බන් අද බෝපත් ඇල්ලේ යන්ට වෙන්නේ හවසට තමා... කියලා....

ඉතින් දැන් කට්ටිය ගජරාමේට කපනවා රහිනවා... කොටනවාතෙලට දානවා ඔතනවා.. කොටින්ම කට්ටියම උයනවා.... එතකොට අපි පොඩි ඈයෝ නාන්ට යන්ට තතනනවා.. කොලු බට්ටො ටික තම තමන් පීනන්ට දන්න ආකාරය එතකොට සැරට මූනට වතුර විදිනාකාරය ගැන එහෙම කියනවා...

මම අහන් ඉන්නවා ඒ අතරේ,,,

" කෝ දූ තාත්තා,,"

"ටොයිලට් එකේ"

" තාම"

ඒ පාර එම පැනයම අම්මගෙන්

" කෝ සන්ධයා අක්කේ කුලේ.."

"ඇයි ඒ පැත්තේ නැද්ද.... හරි හරි අපි උඅයල ඉවරයි ... මේව හිමිහිට වෑන් එකට දාමු ගාමිනි.. දැන් 12 කිට්ටුයි.. පිටත් වෙන්ට හිටියේ 10.30.."

"කුලසිරි ඒ පැත්තේ නෑ මම හිතුවෙ කට්ටියත් එක්ක උයනව කියලා...... කුලේ...... කුලේ......... කෝ කතාකරන්නේත් නැ"

ඔන දැන් කට්ටිය තාත්තව හොයනව.... තාත්ත නෑ.... ඔන්න කව්දෝ ජගතේක් හොයාගේන් අපේ තාත්තා තාමත් ටොයිලට් එක කියලා... පැය2ක් 3ක් වෙන්ට ඇති.... කට්ටියම දැන් දොරට තඩි බානව ම්ම්ම්ම්හ මොනම සද්දයක්වත් නෑ...

කට්ටිය හොදටම බය වෙලා අන්තිමට එලියට ඇවිත් බාත්‍රූම් එකෙ ජනේලෙ ලගට ඉනිමග තිබ්බා.... හැමෝම තක්බීර් වෙලා....

තාත්තට මොනාහරි වෙලා ... එකයි කිසිම සද්දයක් නැත්තේ... කුමාරි ඇන්ටි අඩන්න වගේ..

මම හොදටම බය උනා කලු උනත් තාත්ත මගේ....ඉනිමග තියලා ගාමිනි මාම එකේ නැගල ජනේලෙ බින්දා ඒත් එයා ඇතුලවත් බලන්නේ නැතුව බිමට බැස්සා...

"අනේ මට නම් බලන්න බෑ සන්ධයා කුලේ කොමඩ් එකේ ඉන්නව වගේ"

අපේ අම්ම බල බලා උන්නේ නෑ නැග්ග ඉනිමග දිගේ

"ඒයි.......... ඒයි......." (ඒ දෙන්නට දෙන්න ඒයිලනේ..)

බිම ඉන්න අය සේරම තක්බීර් වෙලා උඩ බලන් ඉන්නවා.... ඇයි තාත්ත කතා නොකරන්නේ මටත් නගින්ට තිබ්බේ ඉනිමග දිගේ

"ඒයී...... කතා කරන්නකො ඒයි"

අම්මට ඉවසීම පැනලද කොහේද.... ජනේල් පඩිය උඩ තිබුන හාපිc බෝතලේන් තාත්තට ගැහුවා........ ඔන්න එතකොට ටොයිලට් එකෙන් සද්දයක් ආවා...

" හ්හ්ම් ම්ම්හ් ඇයි ඇයි... ම්ම්හ්......... හරි හරි.. නැගිටින්නම් නැගිටින්නම්...ම්ම්ම්හ් හ්හ්ම්ම්ම්...... හරි හරි..... නැගිට්ට නැගිට්ට.... ම්ම්හ්... ම්..හ්ම්ම්ම්හ්.."

"ඇයි මනුස්සයෝ අපි බය උන තරම්ක්.."

" ම්ම්හ් හ්හ්ම්ම් හරි හරි ඔන්න නැගිට්ට... නිදිමතයි අප්පා....."

අපේ අම්මා අඩි දෙකෙන් බිමට බැහැල වටේ පිටේ විස්සෝප වෙලා බලා හිටි හැමෝටම ඇහේන්න මෙන්න මෙහෙම කිව්ව ..

" කුලේට කොමඩ් එක උඩම නින්ද ගිහින්.......... ගාමිනී.. ජනේලෙට වීදුරුවක් දාන්ට වෙයි..."

මේක අවිල්ල ටොයිලට් එකේ නින්ද යෑම පිලිබන්ද කතාවකි.

ගැඹුරුම තැන

බොහෝ කාලෙකින් කවි නොලී හින්දම

මගෙ හිතත් පාලුවෙන් හින්දම

අපේ ආදරේ ගැඹුරුම තැන ගැන

ලියන්නට යමි පන්හිඳෙන් මම

කොහේද කොතැනද නොපෙනුනත් එය

දෙසිත අපෙ ඒ ගැඹුරේ ගිලී ඇත

වෙන් නොවෙන සේ සිත් වෙලී ඇත

ගලක වූ කැටයමක් විලසින

කිසිවෙකුගේ නෙත් යා නොවන හින්දම

ඒ ගැඹුර පිවිතුරුය පුන් සඳක් වාගෙම

කිසිම දෑතක් නොගැටෙන හින්දම

ඒ ගැඹුර පැහැදිලිය නිල් විලක් වාගේම

ගැඹුරු වූ අප ආදර විලේ

ප්‍රේමයේ සියපත් පිපේ

ආදරෙන් බැදි අප ජීවිතේ

එසුවඳින් මිහිරි වේ..

Seasons in London

හොඳටම සීතලයි. මේ අවුරුද්දෙ කලින්ම සීතල කාලෙ අවිත්. ඒ මදිවට හිමත් වැටෙන්න පටන් අරන්. තාම නොවැම්බරේ..... :( එපා වෙන්නෙ ඔන්න ඔය වෙලාවට තමා.

මගේ ලඟ තියනව මම ගිය අවුරුදුවල සීත කාලේ ගත්ත පින්තූර වගයක්. ඔන්න ඔයාලත් ගිහින් බලන්නකෝ. සීත කාලේ කීවට සීත කාලේම නෙවෙයි. මෙහෙ සෘතු වෙනස් වීම.

click ; Seasons in London

කියා යන්න

සඳ එලිය වගේ මුදු සිනහ සැලූ

මද පවන වගේ සිත සිසිල කෙරූ

බිඟු ගීත වගේ පේම් වදන් කියු

ආදරය කොහිද ඔබ එද කියු

ගිනි පුලිඟු වගේ රුදු බැලුම් හෙලා

සුලි සුලඟ වගේ සිත සසල කලා

මහ අකුණු වගේ නෙක බැනුම් දොඩා

ආදරය කොහිද ඔබ කියූ එදා

මහ වැස්සේ නිල් කුඩේ යට හිඳ

ඔබේ උණුසුමට මාව තුරුලු කර

වැහි බිඳු පිසලා හිස පිරිමදිමින්

කියා දුන්න සෙනෙහේ

දෙව් ලොවක මිහිර මැවුනේ

නිල ගගන තරම් සාගරය තරම්

මා ඔබට පිදුව සෙනෙහේ

කෙලෙසද මේ හැටි මා රිදවන්නේ

කියා යන්න මිහිරේ

දුක නැතිද ඔබට දැනුනේ...

ඕනි නෑ

මට ඕනි නෑ ඔබ දකින්නට
කිසි දිනක යලි ඔබ දකින්නට
ඔබව දුටු විට මසිත රිදෙන හින්දා

මට ඕනි නෑ ඔබ දකින්නට
ඔබේ නෙත් යුග දෙස බලන්නට
ඔබේ නෙතු මගේ නෙත්
වෙලා තිබුන හින්දා

මට ඕනි නෑ ඔබ දකින්නට
ඔබේ සුසුවඳ මට දැනෙන්නට
ඔබේ සුවඳ මගෙ සුසුම
වෙලා තිබුන හින්දා

මට ඕනි නෑ ඔබ දකින්නට
ඔබේ තොල්පෙති දෙස බලන්නට
ඔබේ තොල්පෙති මගේ උණුසුම
වෙලා තිබුන හින්දා

මට ඕනි නෑ ඔබ දකින්නට
ඔබේ උවනත දෙස බලන්නට
ඔබේ උවන මට සිපගන්න
හිතෙන හින්දා

මට ඕනි නෑ ඔබ දකින්නට
කිසිදිනෙක යලි ඔබ දකින්නට
ඔබව දුටු විට මසිත රිදෙන හින්දා
අපිට අපි තව අයිති නැති හින්දා
අපේ ප්‍රේමය බිඳ වැටුනු හින්දා

බලා ඉමි......

ඈත සීතල කොදෙව්වේ
නීල දිය ඇලි දනව්වෙ
සීත මීදුම් තුරුල්ලේ
ගීත නද දෙයි කොවුල්ගේ

පාට මල් ඇත නිදැල්ලේ
රූං නංවයි බිඟුන්ගේ
තාම කොඳුරයි ඇසිල්ලේ
දෑස පසුවෙයි සෙවිල්ලේ

ප්‍රේම දලුලන වසන්තේ
ආව හැටි සිත ඉපිල්ලේ
ප්‍රේම කරනට සිතූසේ
බලා ඉමි මා කැදැල්ලේ

සීතල කාලේ අවිත්

ගිය අවුරුද්දට එපිට අවුරුද්දෙ,

සීතල කාලේ හිම වැටුනම,

මතකද ඔයයි මමයි

මිදුනු විල ඉස්මත්තෙ ඉදන්

විලට ගල් ගහපු හැටි....

එතකොට ගිය අවුරුද්දේ,

ඒත් හිම වැටුනම

ඔයයි මමයි හිම බෝල ගහ ගත්තේ

මතකද ඔයාට....?

මේ අවුරුද්දෙත් සීතල කාලේ අවිත්......

ඇහුනද ඔයාට...

ම්ම්ම්ම්ම්......??????

මොටද..? මොටද.. ? මොටද.. ?

කවියක් මොටද එලිසමයක්

නොමැති කොට..

තුරු හිස මොටද අතු අඟ මල්

නොමැති කොට..

නදියක් මොටද දිව යන මින්

නොමැති කොට..

මට මා මොටද මා ලඟ ඔබ

නොමැති කොට..

හසරැලි මොටද ඔබගේ පෙම

නොමැති කොට..

කවි කම මොටද අපි ගැන කවි

නොමැති කොට..

සිතිවිලි මොටද සිත මගේ මට

නොමැති කොට..

මට ඔබ මොටද මා ලඟ ඔබ

නොමැති කොට..

ප්‍රේමය මොටද පෙම් කවි ගී

නොමැති කොට..

ප්‍රේමය මොටද දුක ලඟ ඔබ

නොමැති කොට..

ප්‍රේමය මොටද රැකවරණය

නොමැති කොට..

මට ඔබ මොටද මේ කිසිවක්

නොමැති කොට..

වැලපෙනු මොටද ඔබ වැලපී

නොමැති කොට..

දුක් වෙනු මොටද ඔබ දුක් වී

නොමැති කොට..

තනි වෙනු මොටද ඔබ තනි වී

නොමැති කොට..

නොනිදනු මොටද සිහිනය නිම

නොමැති කොට..

ඇයිද නාවේ..

බලා උන්න බලා උන්නා

ඔබ ඇයිද නාවේ...

මා බලන්නට ලඟින් ඉන්නට

ඔබ ඇයිද නාවේ.....

පැයෙන් පැය ඉවසලා

අන්තිමේ ඇති උනා

බලා උන්නා බලා උන්නා

ඔබ ඇයිද නාවේ..

මගේ අතින් අල්ලාන

නෙත් වලින් කොඳුරන්න

එනතුරා ඔබ මා සොයාගෙන

මා බලා උන්නා

මා බලා උන්නා

ඔබ ඇයිද නාවේ

( BTW ,Thats my teddy..... )

මට බැරි හැටි..

උමතු වෙලා හිත

දුක වැඩි හින්දම.

දෙනෙත රතු වෙලා

කඳුලැලි හින්දම.

සිහින බොඳ වෙලා

රැවටුන හින්දම.

විරහ ඇති වෙලා

ආදරෙ හින්දම.

පිරිමින් සිතිවිලි

නොහඳුනනා හැටි,

ආදරේ කල සිත

තලා පෙලන හැටි,

යලි ඉපදුන ලෙස

හිනැහී යන හැටි,

ඒ ලෙස මා හට

ඉන්නට බැරි හැටි...

ANTHRAX

ඕං මේ හිරු ප්‍රභා ඒ කලෙ උන්නේ 9 වසරෙ. ඒ කලෙ ඉතින් දැන් වාගේ නෙවෙයි, දඟකාර , කටකාර, හිතුවක්කාර වයස නොවැ. ගියෙ බාලිකාවකට නිසා කෙල්ලොත් අපි , කොල්ලොත් අපිම තමා.

ඔය 9 වසරෙ අපේ පන්තියෙදි මා එක්ක වරුණියවත් ටොයිලට් එකෙදි නාගත්ත ශෂීයවත් හිටියෙ නෑ.මොකෝ කීවොත්, ශශියා අපෙ ඉස්කෝලේට අවෙත් 9 වසරෙ ඔය මම උන්නු පන්තියටම තමා. උන්දැගේ ආගමනයත් හරිම අපූරු කතාවක්,(පසුවට )වරුනි හිටියෙ වෙන පන්තියක.

9 වසරෙදි ඉතින් පන්ති තිබ්බෙ කාණ්ඩ කරල. ඔය කණ්ඩායම් ක්‍රියාකාරකම් වලට පහසු වෙන්ට. අපේ කණ්ඩයමේ 7යි. මා අතුලු 3ක්ම ගුරුවරුන්ගේ ලමුන්. ටිකක් ඉතින් අවදානය වැඩියි.ඒකට මොකො අපි තමා කීකරුම.( ඉස්සරහට 'අ' දමා ගන්න. )

ඒ කලෙ ඔන්න ආවා වෛරස් එකක් ඇන්ත්‍රැක්ස් කියලා. වෙන රටවල හොදටම පැතිරිල තිබුනට මොකෝ අපේ රටෙ එහෙමට තිබ්බේ නෑ. ඒකට මොකෝ භීතිකාව තිබුනා.ඒ නිසාම පරිස්සම වැඩී. විශේෂයෙන් පාසල් හුගාක් දැනුවත් කලා.

හත් දෙනත් එක්ක දවසක් ඉතින් බොහෝම බැරැරුම්ව මේ ගැන කතා කර කර ඉන්නකොට මම ඉතාමත් කාලෝචිත , අප විසින් කල යුතුයැයි මට හැඟුනු අදහසක් මම යෝජනා කලා. කොහොමත් අපි 7 දෙනා ඉන්නෙ වට මේසයක නිසා එම යෝජනාව ඉතා ඉක්මනින්ම සාකච්චාවට අරගෙන ඒකමතිකවම ඉස්තිර කර ගත්තා. ආයේ ඉතින් කල් දමන්නේ මොටද කියල අපි අපේ වැඩ පිලිවල ක්‍රියාත්මක කිරීමට අවශ්‍ය අමුද්‍රව්‍ය එක එක්කෙනාට බෙදා දුන්න. මට ගෙනෙන්ට නියම උනේ පුලුන්.

කට්ටිය පහුවෙනිද තම තමන් භර ගත් බඩු ගෙනත් තිබුනා.

ලියුං කවර -4

A 4 කොල -4

පුළුන්

සර්ජිකල්

පං පිටි

කළු ජෙල් පෑනක්.

මේ වගේ භාර දූර කර්ය්‍යක් ලමයින් සෙරම ඉන්නකොට කල නොඅකි නිසා අපි ඉතා රහසිගතව තමා වැඩේට බැස්සේ.

එක කෙනෙක් ලියුං කවර වල අප ප්‍රදේශයේ ප්‍රධාන පිරිමි පාසල් 2 සහ ප්‍රධාන බලිකා පාසල් 2කෙහි ( අප පාසලේත් අතුලුව ) ලිපිනයන් ලියනවා.

තවත් ගොයියෙක් පුලුන්වල සර්ජිකල් තවරන අතරේ, තව එකියක් අර හිස් කොල වල හරි මැද්දේ අර භයානක වචනය ලියනව.

ANTHRAX

ඉතිරි අයට තියෙන්නේ කොලය හතරට නමල ඒ මැද්දට පුලුං සහ පිටි දමල කවර සීල් කරන්ටයි.

අම්මෝ කියල වැඩැක් නෑ. මාරම ත්‍රාස ජනක ක්‍රියාවක්.

දැන් ඉතින් කට්ටියම ඉස්කෝලේ ආවට ඉන්නේ ඉස්කෝලෙ දැන් වහයි දැන් වහයි කියල හිත හිතා. අයි ඉතින් වෛරස් එකක් තියන ලියුමක් ඉස්කෝලෙට අවහම කවුද බල බලා ඉන්නේ. සතියකුත් උනා ,,,,,,,

මුකුත් නෑ වෙනසක්,

බැරිම තැන මම අහුව අපේ අම්මගෙන්.

" අම්මේ"

" ම්ම්ම්"

" අම්මේ බැරි වෙලාවත් වෛරස් එක තියන ලියුං කවරයක් ඉස්කෝඅලෙට අවොත් මක් වෙයිද?"

" මොන මෝඩයද ලමයො, ලියුං කවර වල දාල වෛරස් එවන්නේ?"

මම ඉතින් අම්මට කීවෙ නෑ අපි වාගේ එවුන්නේ අම්මේ කියලා.

ඔහොම ඔහොම සති ගානක් ගියා. මොන සමයමක්වත් උනේ නෑ. අන්තිමට ජෙල් පෑනයි ලියුන් කවරයි සල්ලිවලට ගත්තු උන් , ගියපු සල්ලි ගැන දුක්වෙන කාලෙකුත් ආවා.

ඔය අතරේ අපේ එකෙක් උන්දැගේ අයියට ගිහින් විස්තරේ කියල.

" නෑ ,,,,,,,, ඔය අයියට කිව්වද......???"

"මොකෝ අයියා කියන්නේ?"

"පොර කොර වෙන්න අති නේද..?"

"මොකෝ බන් උනේ......???????"

............

" අයිය අහගෙන ඉදල හිටන් මට කිව්වා....""

"" "" අනේ ඕයි.... තමුසෙටත් ඔහොම බොරු කොහෙන් කටට එනවද මන්දා....

යනව, යනවා . මෙතන කෙබර අත අරින්නේ නැතුව.."" ""

"" "" ඇන්ත්‍රැක්ස්..."" ""

"" "" හික් හික් හික් .... (කෝචොක්) තමුසෙලට කොහෙද එහෙම දෙයක් හිත්න්න මොල ගෙඩියක්... ඇන්ත්‍රැක්ස් යවන්න..."" ""

" " යන්වා යනවා මෙතනින් නැතිනම් මම තමුසෙව ඇන්ත්‍රැක්ස් කරනවා..""

"""" ඇන්ත්‍රැක්ස්... හික් හික් හික්ක්ක්ක් "" ""

(මම අම්මට කියපු වග නොකියන්න තීරනය කලා.... )

ටොයිලට් නෑම

ඔන්න මම අර එකෝමත් එක කාලේක පටන් ගත්ත නොවැ කතා ලියන්නට. ඒක ඉතින් කාට කාටත් පෙනෙන පරිදි මඟ හිට්ටා. මොකෝ කීවොත් මට මේ කතා කොට කොට ඉන්ට කම්මැලියි නොවැ. ලියපු කවියක් දාන එක ලේසියි. කෝ අනික මට ඔය හැටි වෙලාවක් මම අහන්නෙ...????? වාසිටි යනවා ,, වැඩට යනවා,,, ඉතිරි කාලේ ඉතින් කොරන්නේ උයල පිහලා කාලා බීලා, නිදියන එක නොවැ. ඒ නැතත්,,, මට පෙනුන තව කාරනයක් තමා ඔය අපේ චූටි මහත්තයා, පූසො සෙට් එක , එතකොට දුමී අය්යා වගේ ලස්සනට මට බැහැ නොවැ කතා ලියන්ට.

කාරි නෑ........ මම අද ලියනවා කතාවක් , මේක කා ගැනද කියල හරියටම කිව්වොත් ,,,,, මමයි , වරුනියි, ශෂීයි ගැන. ඒ අවිල්ලා 2003 විතර අපි 10 වාසරේ.

ඔන්න මේකයි අපි තුන්දෙනා තම හොදම යලුවෝ. අදටත්..... ඉතින් අපි කන්නේ බොන්නේ පීරියඩ් කට් කරන්නේ යන්නෙ එන්නෙ සේරොම කලේ එකට.

ඉතින් දවසක් අපි ඉන්ටවල් එකට හොදට කාල එහෙම එලියට වෙල හිටියා,,, අපේ පන්ති වල්ට ටොයිලට් තිබ්බේ ටිකක් පහලට වෙන්න , 10 වසර පන්ති 7ක්ම තිබ්බේ එකම හෝල් එකේ. හැම පන්තියක්ම දන්නව ඉතින් බැරි වෙලාවත් වැරැද්දකට හිටගන්න උනොත්. මම කිව්ව වගේ ඉතින් ටොයිලට් තිබ්බේ පන්ති වලට වඩ අඩි 5,6 ක් පහලින් . පඩි පෙල් 4 විතර බැහැල තම ටොයිලට් වලට යන්න ඕනි.

ටොයිලට් ගියහමත් ලමය හිටගෙන ඉන්නකොට අපිට ඉතින් ටොයිලට් එකේ උඩ තියන පොඩි වා කවුලුවකින් ඔලුව බලාගත හැකි.

ඔන්න දවසක් ඉන්ටවල් එකේ අන්තිම මිනිත්තුවෙ අපේ ශෂීයට ටොයිලට් යන්න ඕනි උනා.ඉතින් ඔන්න මේකා ගියා කියමුකෝ. අපේ ලොකු වීරකමක් තමා ටොයිලට් ගිය එකාට උඩ ඉදන් අර වා කවුලුවලින් ගල් ගහන එක.. මමයි වරුයි ඉතින් සුපුරුදු ලෙස ශශියට ගල් ගහන කොට මගේ ටික්කි ටිකිරි මොලේට අවා පොඩි අදහසක්. ඔන්න දැන් මට පේනව අපේ මංගලික මිස් පන්තියට එනවා. මම අඩියට දෙකට පහලට බැහැලා අර ටොයිලට් එකේ දොර පිටින් ලොක් කලා. කරල හිටන් ඉතින් පන්තියට ගියා වෙන මක් කරන්නද...... අපේ එකී ටොයිලට් එක අතුලේ. ගිහිල්ල ඉතින් අයුබෝවන් කියල පොත දිග ඇර ගත්ත විතරයි මෙන්න බොලේ පල්ලෙහ පත්තෙන් මහා කෑගැහිල්ලකුත් එක්ක වතුර පාරක් උඩට විහිදෙනවා පේනවා...

මුලු පන්ති 7ම දැන් ඉතින් නැගිටලා බලනව මේ මොකද්ද මේ කියලා. බොලේ වතුර එන්නේ ටොයිලට් එකේ වා කවුලු අතරින්. ඒත් එක්කම ඉතින් මට ඉතා සුපුරුදු කට හඩකින් ඇහේනව

" මේ දොර ඇරපියව් බොලව්"

" ලහිරු...................""""""

" වරුණී ඊ ඊ ඊ........"

ඔන්න අන්තිමට ඇහෙනවා

" අනේ මිස් මේ දොර අරින්න කියන්නකෝ" කියලත් ...

ඔන්න එතකොට අපේ මංගලිකා මනාලිකා කියාපි...

" ලහිරු, ඒ ඉන්නේ ශෂී නේද..... ?? "

" ඔව් මිස්ස් ඒ වගේ නේද?"

" යන්න යන්න ගිහින් බලන්න මක් වෙලාද කියලා,, පව් දොර තද වෙලාද කොහේද?"

" ඔව් මිස් ඒ වගේ තමා."

දැන් ඔන්න ලම්යි සේරමයි මිස්ල දෙතුන් දෙනෙකුයි බලා ඉන්නව වැඩේ.

මම ඉතින් හෙමීට ගිහින් දොර ඇරියා

ශා......... බලන්න ලස්සනයි අපේ කෙල්ල .. හොදට නාලා. රතුම රතුවෙලා මම හිතන්නෙ කේන්තියට. මුලු සරුවන්ගෙම තෙමිල, සුදු ගව්ම නිකන් මේ දැන් සේදුව වගේ.කොන්ඩේත් තෙමිලා. අපු ගමන්ම මේ යොදි අහපි..

" මොන ඒකාද මේ දොර ලොක් කරපු එකා" කියල. මම ඉතින් ඔවට උත්තර නොදීම අහුල ටැප් එක කැඩුනද බන් කියලා.

" ඔව් බන් මෙක අරින්කොටම එක කැඩිල ගියා"

වෙලා තියෙන්නෙ මිස් එන නිසා හදිස්සියට ටැප් එක අරින්න ගිහින් මේකි අතින් ටැප් එක ගැලවිලා. එලියට එන්න හදනකොට ඒකත් බැරි නිසා, ටැප් එක හදන්න ට්‍රයි කරලා. එතකොට තමා අර වතුර මල අති වෙලා තියෙන්නේ.

ඔන්න ඉතින් මමයි ශෂීයි, ටැප් එක බාගෙට ස්තාන ගතකරල පන්තියට ගියා. මේකි තෙමිච්ච කිකිලි වාගේ. හිනා වෙන්නත් බෑ. අයි ඉතින් එතකොට බනින නිසා. හිනා නොවිත් බෑ.

මට මතක විදිහට නම් අපි හොස්ටල් එකට ගිහින් අපේ යලුවෙක්ගේ අදුම් ඇද ගත්ත . වෙන මක් කරන්නද. කෙල්ල හොද නිසා තරහ උනේ නෑ.

අපි ඒ කලේ නම් ලස්සන ලස්සන හීන මැව්වා. ඒත් අපි නොහිතපු විදිහට අපි තුන්දෙනා අද ඉන්න තැන් තුනක. ශෂී අපි අතර හිටිය ලස්සනම කෙල්ල. හරිම ලස්සනයි. ඒත් නොහිතපු විදිහට එයාට ගෙදරින් ගෙනාව යෝජනාවකට උසස් පෙල ඉවර උන ගමන් බදින්න උනා. මම ලන්ඩන් අවා. වරුනි කැම්පස් තේරුනා. ඒත් තෙරුනේ යාපනේට. තාම පටන්ගෙන නම් නෑ කිව්ව.

ශෂියට ඉතින් ඒ බැදපු අය්ය වැඩිය එහෙ මෙහෙ යන්න් දෙන්නෙ නෑ තනියම. මම ලන්කාවට ගියහමත් එකම එක පාරයි අපේ ගෙදර අවෙ. මට නම් තරහත් එක්ක.

මම ලන්කාවෙන් එන්න සතියක් විතර තියල කෙල්ල කත කරල කිව්ව බබෙක් හම්බෙන්න ඉන්නව කියල. මම ඇඩුවා. එකි බදින් දවසෙත් අපි තුන්දෙනා බදාගෙන හොදටම අඩුවා. ඒත් දැන් කෙල්ලට හොදයි. තාම පොඩියි කියල මට හිතුනට.

සුවඳ රෝස මල....

රෝස පැහැය පිරී තියන

සුවඳ රෝස මල....

රේණු අතරෙ පැණි පිරවූ

සුවඳ රෝස මල....

කටු අතරින් උඩට ඇවිත්

පිපුන රෝස මල....

අම්මේ ඔබේ රෝස පඳුරෙ

පිපුන රෝස මල...

දුටු දුටුවන් සිත පිනවූ

හැඩැති රෝස මල...

වන බඹරුන් තුඩ නොතියූ

කැකුළු රෝස මල...

හැඩැති පැහැති සුවඳ හමන

ආඩම්බර මල...

චූටි නංඟි ඔබ අම්මගේ

පණ වැනි පොඩි මල....

එතෙක්

ලියන ලියන කවියක් ගානේ

කියව කියවා ගියද ඔබ,

ලියූ හැම පදයක්ම

ඔබට ලියූ වග

කවිය කියවන ඔබට

නොතේරෙන වග දනිමි.

මා ලියූ කවි පේලි

තේරුන යම් දිනකදී

ඔබෙන් නොලැබෙන ආදරෙන්

මගේ හිත හඩන හැටි,

ඔබට ඇහේවි.....

එතෙක්,

මම ලියමි,

ඔබ කියවාවී,

විදවූ ආදරේ

සිනිදු සුමුදු වලාකුලේ

ලියපු ආදරේ,

මලක තියන රේණු අතරෙ

සැඟවූ ආදරේ,

හමන ලෙලෙන සිහිල් සුලඟ

සොයපු ආදරේ,

මහද පුරා ඔබේ නමින්

තියෙන ආදරේ.......

නුවන් පුරා කඳුලු හෙලා

විදවූ ආදරේ......

හිතක් පුරා දුකක් දරා

විදවූ ආදරේ......

පෙරුම් පුරා පතා අවිත්

විදවූ ආදරේ......

ඔබ නොදන්න ඔබට තියෙන

මගේ ආදරේ.......

පෙම් කුමරු

පෙම් මල්දම මා කරමත පවරා
පෙම් හසරැලි මුව කමලේ සරසා
පෙම් ලොවකට මා යන්නට කැන්දා
පෙම් කුමරුණි ඔබ එන්නේ කවදා

සුසිනිඳු රන්වන් සේල ඕනි නෑ මගේ වෙලා ඔබ හිටියොත් මට ඇති..
දිදුලන මුතුමිණි රිදී ඕනි නෑ මගේ ලඟින් ඔබ හිටියොත් මට ඇති..

සුරලොව හැම සැප එතකොට දැනේවි
හදවත පුරවා ආදරේ හිතේවි....

ආදරයයි..

මගේ සිතින් සොඳුරු සිතුම්

ඈත ගිහින් මටත් හොරෙන්

සිව් විසි නිති පැය පුරාම

සිහින මවමි සෙමින් සෙමින්

දෑසින් දෑසට දෙතොලින් දෙතොලට

සෙමින් ගලා යන ආදරයයි

දෑඟිලි පටලා වෙනතක් නොබලා

ලොව අමතක කල ආදරයයි...

ඔබ නැත මාගේ තනියට මේ රෑ

නමුදු සිහින සුව දේ

පෙරුම් පුරන්නෙමි හෙට එලිවෙන්නට

සිනා දකින්නට ඔබගේ දෙනෙතේ....

මිහිරි රහස

මලක මෙලෙක තියෙන ලමැදෙ

හිස හොවාන කියපු රහසෙ

කොපුල ලවණ වැදුන මොහොතෙ

කොඳුර කියපු මිහිරි රහසෙ

රකිමි සුරඟ ලියක විලසෙ

හොවමි අතුල රෝස යහනෙ

ඔබම පමනි මගෙම අහසෙ

කොඳුර කියපු මිහිරි රහසෙ

වැස්ස

මවමින් රටා නුබ ගැබ පුරා

පාවෙනු පෙනෙයි කලුවන් වලා

කන්දට එහා අඩකව සැදී

සිත් රූ මවන් දේදුන්නකී

වැහි බිඳු වැටේ සිළිසිළි දිදී

තුරුලිය නටයි තාලෙට එහී

හිරිකඩ වැටෙයි හිරිගඩු පිපී

ඉන්නට හිතයි පොරන් නිදී

බඹ මල්සරා මැද

අහක බලාගෙන ඊතල

මල්සර විද්ද....

අදී ඇවිත් වැදුනේ

මහදේ මන්ද....

නළලේ බඹා කොට ඇත්තේ

ඔබ නොවෙවත්ද....

බඹ මල්සරා මැද ඇත

මා හද ගිනි ගත්ත....

සෙනෙහස මගේ ඔබ හට

පෙනුනේ නැද්ද....

සෙනෙහස ඔබේ මා හට

නොපෙනෙනවා වද්ද....

මේ හැටි දුරස් යැයි ඔබ

මට වැටහෙන්නේ මන්ද...

බඹා කෙටු හී තුඩ තව

මින්දද අත වද්ද........

ධම්මපදය 2

දීඝා ජා ගරතො රත්තී

දීඝං සන්තස්ස යෝජනා

දීඝො බාලනං සංසාරෝ

සද්දම්මං අවිජානතං

නෙතු පිය වසා දෙසවන වසා
සිටියද බලා එළිවන තුරා
සඳ තරු අරා ලොව සතපලා
නිදි නැති නිසා රැය දිගු වෙලා.

නොම නැවතිලා පසු නොම බලා
යන මඟ මෙසේ නොවෙදෝ නිමා
ගමනත විඩා වැඩිකම නිසා
යොදුනක පවා නිම් නැති වෙලා.

මෙ'යුරින් ලොවේ අණුවන දනා
සදහම් සිසිල් නොම දැන ලබා
අකුසළ් කරන් මෝහය නිසා
දිගු කර ගනී සසරත තමා.......

ධම්මපදය 1

යථාපි භමරෝ පුප්ඵං

වණ්ණ ගන්ධං ආහෙඨයං

පළෙති රස මාදාය

ඒවං ගමේ මුනීචාරේ.

ගනිමින් මල් රස මලකින් මලකට

ඉගිලෙන්නාසේ වන බඹරින්දා......

ගනිමින් මල් රස නොතලා මල් පෙති

ඉගිලෙන්නාසේ වන බඹරින්දා......

නොනසා පැහැයද සුවදද මලවට

ඉගිලෙන්නා සේ වන බඹරින්දා......

එපරිදි මුනි තෙම හැසිරෙයි මෙදියත

සංවරකර තම ඉඳුරන්දා............

වදින්න ගිය හැටි සුමන සමන්

වැලි පාර දිගේ නිල් නෙළුම් අරන්

වදින්න ගිය හැටි අපි සුමන සමන්

අත් යුග පටලා ගල් පඩි නැගලා

වදින්න ගිය හැටි අපි සුමන සමන්

දෙව් රුව අභියස නෙළුම් තියා

දෙනෙත් පියා අපි පැතූ පැතුම්

සංසාරෙම වෙන් නොවී හිදින්නට

දෙනෙත් පියා අපි පැතූ පැතුම්

දෑගිලි විසිරී නෙත් යුග බොදවී

තනිවී වදිනෙමි සුමන සමන්

නොලැබෙන පැතුමක් සිතින් දරාගෙන

තනිවී වදිනෙමි සුමන සමන්

වෙනස...

නොපිරුනු කළේ

දිය සැලෙනා නියාවේ,

නොලැබෙන පෙමින්

කැළඹෙයි සිත මෙමාගේ....

සත් සමුදුරින්

දිය බොන්නා නියාවේ,

දියඹුන් ගසයි

පෙම් සයුරේ ඔබ මෙමාගේ.....

හසරැල්..කඳුලැල්,,

ලොවම නිදනා රාත්‍රියේ

යහන බොඳකර

මා හෙලනා කඳුලැල්,

කිසි දිනයක ඔබ

වටහා ගනු නැත

මා හෙලනා කඳුලැල්,

ඔබේ රුව දැක

දිලි දිලී ආ

මගේ සිනා හසරැල්,

මගේ දෙනෙතේ

මතු නොවේ යලි

ඒ සිනා හසරැල්,

සිනා සලමින්

තිබු දෙනයන

බොඳ කරපු කඳුලැල්,

පෙම නමින් ඔබ

ඇයිද ගත්තේ

මගෙ ලොවේ හසරැල්.....

කට නිසා 2

දැරිවියි මමයි ඉන්නෙ එකම ගෙදරනෙ. කන්නෙ බොන්නෙ උයන්නෙ පිහන්නෙ බඩු ගෙනෙන්ට යන්නෙ කොයිකත් උන්දැයි මමයි එකට තමා ඉතින්. අපි ඔය උයන පිහන බඩු ගෙනෙන්ට ප්‍රධාන වසයෙන් තැන් දෙකකට යනවා. මුලින්ම යන්නෙ ASDA කියල සුපිරි මර්කැට් එකට.ඔය පාන් බටර් එතකොට ක්ෂනික ආහාර පාන අපි ගන්නෙ එතනින් තමා. එකට ගිහිල්ලා බඩු අරගෙන කරිය, අපි දෙන්න එ බඩු මල්ලත් උස්සන් යනවා බස් එකේ තවත් කඩේකට. ඒක ඇවිල්ල ලන්කාවෙ දෙමල කඩයක් ලන්කවෙ ඕනිම දෙයක් මෙතනින් ගතහැකි. කරවිල, කරවල, බටු , පතෝල, කරපින්චා, රම්පෙ, හාල් මැස්සො මෙකී, එකී, නොකී ඔය කොවුවත් අපි ගන්නෙ එතනින් තමා.

ඉතින් ඔන්න අපි දෙන්න දවසක් ගත්ත කියමුකො ඔය තැන් දෙකෙන්ම බඩු. අපි දෙන්නෙකුට තියා පස් දෙනෙකුටවත් බෑ මේ බඩු ගොඩ ගෙනියන්න ඕං. කොහොම කොහොම හරි බඩු මලු ටික පටව ගත්ත කියමුකො කෝච්චියට. ඔව් ඔව් හැන්සම් අය්ය හිටිය එකටම තමා. ඉතින් ගිහිල්ලා අපි බහින තැනින් බඩු ටික බා ගත්තා. ඒකට අපි දෙන්නට හිතන්ටවත් බෑ ඒ බඩු ටිකට කර ගහන්ට. අපොයි ඉතින් මේ අසරන කෙල්ලො දෙන්න අතින් කටින් කනින් බඩු එල්ලගෙන දැන් දුම් රිය වේදිකාව දිගේ යනවා.

අනේද කියන්නෙ අපි දෙන්නට ඉස්සරහින් යන මිටි කොට කලු මනුස්සපරානෙ දැකලා, දැරිවිගෙයි මගෙයි ඇගේ මාලු කස්තිරන් නටන්ට පටන් ගත්ත නොවැ. මාලු විතරක් නම් මදෑ,, කටත් නලියන්න ගනිපි. අයෙ මොනවද ඉතින් ඕං මගේ කට මුලින්ම අරුනා. දන්නවානේ ඉතින්,,, මේ රටෙ සින්හල තෙරෙන අය අල්පයි නොවැ

"බලාපල්ලකො අත්දෙක වන වනා යන හැටි විතරක්"

"අනේද කියන්නෙ, අපි මෙචචර මේ බඩු ගොඩක් උස්සන් යනවා. මේකා, මට අත එපා කියන්නැහේ, අත වන වන යනවා."

ඕං අපේ දැරිවි කට ස්ටාට් කොලා. මම ඉතින් දැන් ඩබල් එකේ කියවනවා.

" ගෑනු ලමයි දෙන්නෙක් බඩු කන්දරාවක් අරන් යනකොට හරි හමන් පිරිමියෙක් මෙහෙමත් අත් වන වනා යයිද? "

අපි ඉතින් දැන් ඔහොම අර බඩුත් කොහොමින් කොහොමින් හරි අරගෙන කියව කියවා යනව ඒ මනුස්පයත් අපිට ඉස්සරහින් යනවා.

ඕං ඒ අල්ල පනල්ලේ අපේ දැරිවි මේ මනුස්සයාගේ අතෙ මොකද්දෝ කොල මිටියක් තියනව දැකලා.

" මහා ලොකු දෙයක් වාගේ කොල මිටියකුත් අරන් යන හැටි විතරක්"

"හනේද කියන්නේ ඒ මදිවට පත්තරයක් කිහිල්ලේත් ගහගේන"

ඔන්න බොලේ එක සැරේම.

" දෙන්න ,,,,, මම ගෙනිහින් දෙන්න."

නමුත් ඊලඟ නිමේෂයේ ඔහු දුටුවේ කුමක්ද........................................?

වේදිකාවෙ අති බඩු මලු පමණි...................................................

කට නිසා 1

ඕං දැන් මේකයි කතාව. මේ මම ඉන්නවනේ, ඊට පස්සෙ මගෙ කට තියනවනේ. අන්න ඒක අවිල්ලා........... වක්කඩක් හා සමානයි. ඉතින් මම මේ කියන්න යන්නේ මේ වක්කඩ නිසා මට වෙන සන්තෑසි ගැන.
මම ඉතින් ඉන්නේ සුද්දගෙ රටේනේ. තනි නොතනියට ඉන්නව තවත් මං වාගෙම දැරිවියක්. හැබැයි ඉතින් මගේ තරම්ම නම් කට නෑ. ඉතින් අපි දෙන්න කොහේ ගියත් එකටම තමා. කියව කියවා යනවා. අපි කියන ඒව ඉතින් සුද්දට තේරෙන එකක්ය. අපි කතා කරන්නෙ සින්හලෙන්නේ. මේක ඉතින් ලන්ඩන් කිව්වට වෙන රටවල ඈයොත් පිරිල.සුද්දො විතරක්ම නෙවෙයි.

දැං අද මම කියන සිද්දිය වෙල සැහෙන්න කල්. මෙහෙමයි, මමයි අර දැරිවියි ඔන්න දවසක් කෝච්චියෙ ගමනක් යනවා. ඉතින්, මේ රටේ නොමිලේම පත්තර බෙදා හරිනවා. අපි දෙන්නත් ඉතින් මේ පත්තරයක් ගත්ත කියවන්ට. මේ රට ඉතින් අපේ රට වාගේ සදාචාර සම්පන්න නෑ නොවැ. මෙහෙ පත්තර වල අඩ නිරුවත් පින්තූර ඔනෑ හැටි. දැන් අපි දෙන්න බලපු පත්තරෙත් මුල්ම පිටුවෙ උඩු කය නිරුවත් කාන්තා පරානෙක පින්තූරයක් තිබුනා. අයෙ ඉතින් මොකද අපි දෙනනත් පුලුවන් තරමක් විස්ලේසන, විවේචන, විචාර කොලා. මොකෝ අපි කියන එක මොකාට තේරෙනවය.
ඕං බොලේ අපි කියෙව්වට පස්සෙ මේ පත්තරේ ගත්ත අපිට ඉස්සරහ ආසනේ ඉදන් උන්නු හැන්සම් අයියා කෙනෙක්.දැන් අපි දන්නව නොව මේකෙ තියන එකයි. ඒක තියන තැනයි. මේ අයියත් දැන් පිටිපස්සෙ ඉදන් පත්තරේ පෙරලනවා.

මම : ආහ් අයියා... ඔහොම යන් ඔහොමයන්.
දැරිවි : හ්ම් හ්ම්. තව යන් තව යන්.

ඕං දැන් අයිය ඉන්නෙ අර පිටුවෙ.

මම : ඔන්න ආව ඔන්න ආව. මරු නේ....?
දැරිවි : අම්මෝ... මදිද බැලුවා.....

අපි ඉතින් ඔහේ කියවනව.

මම : ඈ බොල දැරිවි. මේකට තේරෙනවද මන්ද. මේක ටිකක් ආසියානු පාටයි.

දැන් මේ අයිය අපිට ඉස්සරහින් ඉන්නව අර පත්තරෙත් දිග ඇරගෙන.

දැරිවි : මේ අයියෙ ඔය අයියට සින්හල තේරෙනවනම් බලන්න උඩ.

මලකෙලියයි. මෙන්න මේකා හිනහ වෙවී උඩ බලනවා. කෙල්ලො දෙන්නා ගමන ගියයින් නොගියයින් ඊලග ඉස්ටේසමෙන් බැහැලා.

කතා පිවිසුම.

හිරු ප්‍රභා වන මම , ඕං බ්ලොග් කෙරුවාවක් පටන් ගත්ත කියමුකෝ.මම ඉතිං ඔය පොඩි පොඩි කවි තම ලියන්නෙ. ඒත් මගෙත් තියනව නොවැ පොඩි පොඩි කතාත් , හිතුවා ඒවත් ලියුවොත් හොදය කියලා. මම ඉතින් මේ බ්ලොග් කෙරුවාවට කෝඩු කාරී. මම ලියපු කවි දැකලා මගෙ යාලුවෙක් තම මේ වැඩේ ගැන කියුවේ. ඕං උන්දැට හිස නමා ආචාර කොලා. උන්දැගෙ නම ඉදිකට්ටා හෙවත් මන්ද බුද්දික.

මම ඉතින් මෙව්වගෙ ගැජට් බැජ්ට් වැඩිය දන්නෙනෑ. අනික ඉතින් මට කම්පීතර ගැන නෑ නොවැ ඒ හැටි දැනුමක් තෙරුමක්.ඕං මට හොද හැටි කයිවාරු ගහන්ඩනං ඇහැකි.
ඉතින් මම කියන්ඩ යන්නෙත් මගේ මේ මුඛ දාතුව නිසා මට උනු වින්නැහි ගැන තමා. කොයි කවුරුත් කියවල බලල මට අදහස් දන්නන්න හොදා.
ඕං එහෙනම් හෙට සිට " කට නිසා"...

ඉදිකටු හිල.....

ඇස් පේන එකෙකුටවත්
එක සැරේ කරන්න බැරි,
ඉදිකටු හිලට නූල දාන
වැඩේ........
ඇස් පේන්නේ නැති මට
කරන්ඩමයි කියලා
ඇයි බල කරන්නේ.....
මට නම් තවත්
ඉගෙන ගන්ඩ බෑ ඕං.......

Honda Civic

මගේ කවි පොත කියවලා
ඔයා මට කීවම
ලියල දෙන්න කියලා
කවියක්......
මම මෙලෝ දෙයක් දන්නෙ නැති,
දැක්කට වෙනසකුත් නැති
අනිත්වා වගේම
රෝද හතරක් ඇති,
Honda Civic ගැන.............
මට හිනා ගියා......

වැටෙන තරුව...

කඩා වැටෙන තනි තරුවක්
බලා ගන්න එක සැරයක්
මම හිටියා රැයක් පුරා
දෙනෙත් යොමා අහස පුරා...

හිතේ තියන එක පැතුමක්
කියා ගන්න එක සැරයක්
මම හිටියා රැයක් පුරා
කඩා වැටෙන තුරු තරුවක්..

ඉකිබිඳ වැලපෙයි...

රැයක් පුරාවට ඉඟිකරමින් හිද
කාටත් නොකියම සඳ බැස ගිය සඳ
ඉකිබිඳ වැලපෙයි තනි උන තරු මල

සියපත පුබුදා නැඟ ආ රිවි සර
සියපත හකුලා නොපෙනී ගිය සඳ
ඉකිබිඳ වැලපෙයි මුකුලිත සියපත

හිරු සඳු අද නෑ අඳුරුයි මගෙ ලොව
ඔබ මා අතහැර යන්නට ගිය සඳ
ඉකිබිඳ වැලපෙයි බිඳුණු මගේ සිත.

මම උන්නා

ඔබ හමුවන්නට දවසක් එනතුරු
අතැඟිලි ගැන ගැන මම උන්නා.
ඔබ එනවායැයි මා හට කී විට
බැතියෙන් පේවී මම උන්නා.
නෙත් යුග දල්වා හසකැන් රන්දා
පාර බලාගෙන මම උන්නා.

ඔබ නො එනා වග අදහනු නොහැකිව
කම්පිත වීලා මම උන්නා.
බලාපොරොත්තුවෙ මන්දිර සුන්වී
කම්පිත වීලා මම උන්නා.
දුරකතනයකින් අසුන ඔබේ හඩ
අදහනු නොහැකිව මම උන්නා.

රෑ අදුරට මගෙ කඳුලු මුදා හැර
නොනිදා මුලු රෑ මම උන්නා.
බිඳෙන පැතුම් විතරක් ඇයි මා ලඟ
හිතමින් මුලු රෑ මම උන්නා.
ඉකිබිඳ හඩමින් මා උන්නා.

ඔබ....

නිසංසල රාත්‍රියේ
තාරකා පාලුවේ,
ඔබ නොමැති මේ රැයේ
මගෙ සිතත් පාලුවේ.

මගේ නෙතු ලඟ ඔබ නොමති විට
එකම මොහොතද කල්පයකි මට,
ඔබේ උණුසුම මට නොදැනෙන විට
මගේ සුසුමද සීත වෙයි මට.

ආදරෙන් මට ලං වෙලා
ඔබේ දෑතින් මා වෙලා
ඔබේ ලමැදේ හොවාලයි නම්,
හිඳින්නෙමි මම නෙත් පියා
කල්පාන්තය වන තුරා...

අදත් එහෙමයි..

ඈත ඉස්සර දවසක,
වැහි පොද අතරේ
හිරු රැස් දහරේ
තුරු ගොමු සෙවනේ අපි දෙන්නා...
දුරස් නොවී එක බිඳක්වත්
ආදරෙන් හිටියා.

ඈත ඉස්සර දවසක,
ඒ තුරු සෙවනේ
පෙම් මල් පිපුනා අපි වෙනුවෙන්
පෙම් ගී ගැයුනා අපි වෙනුවෙන්
දුරස් නොවී අපි බිඳක්වත්
ආදරෙන් හිටියා.

ඈත ඉස්සර ඒ දවස,
සිහිනයකි බොඳ නොවන
යලි යලිත් නෙත දිලෙන
සිහිනයකි බොඳ නොවන
දුරස් නොවී අපි බිඳක්වත්
ආදරෙන් හිටියා වගේ
අදත් එහෙමයි, එදා වගෙමයි
බොඳ නොවන අපෙ ආදරේ

මතක සිහින

සිහිනෙන් ඔබ මගෙ
නෙතදර හින්දම
සිහිනෙන් මිදෙන්න
දෙන්නෑ මට හිත
සිහිනයකදි මිස
හැබැහින් කිසි දින
ඔය නෙතු මා ලඟ
නැති බව සත්තක.

ඔබ මා මඟ හැර
වෙනතක හින්දම
හදවත පෑරී
වැළපෙයි ඉකිබිඳ
නොලැබෙන ඔබ ගැන
හඩා පලක් නැත
ඔබ ගැන මතකය
අරගෙන යනු මැන..

මොහොතක් හෙවත් කල්පය,

දෑඟිලි පැටලී ඔබෙත් මගෙත්,
නෙත් යුග පැටලී ඔබෙත් මගෙත්,
වදනක නොදොඩා කල්පයක් පුරා
අපි දෙන්නා හිටියා....
එනමුදු එය මොහොතක් යැයි හැඟුනා.

ඔබෙ දෙනෙතින් මා වහන් වෙලා
ඔබෙ සුවඳින් මා ඈත් වෙලා
ඔබ ගැන මතකෙන් උමතු වෙලා
එක දවසක් හිටියා....
එනමුදු එක කල්පයකැයි හැඟුනා.

ඔබේ ආදර සාගරේ
සරැළි බිඳෙනා වෙරල මා නම්,
ඔබේ අදර ආකහේ
සොමි කැළුම් දෙන තරිඳු මා නම්
මගේ සැනසුම නිමි නැතී,
මුලු ලොවක් දිනුවා වැනී......

කවිය

ඔයා නිසා..,
මම ආයෙත් කවි ලියනවා,
මෙතෙක් කලක් නොලිය හිටිය,
මගේ කවිය මම ලියනවා.

ඔයා මැව්ව හීන ලෝකෙ,
මට නොදැනිම බොඳ උනහම,
හිතට දැනුන දුක හින්දම
මම ආයෙත් කවි ලියනවා.

ඔයා...

ඔයා මට දෑතම දුන්නම
මට ආදරෙයි කියලා,
මගේ මුළු ලෝකෙම
එකම සැණකෙළියක් කරලා,
හුස්ම ගන්නත් බැරි උනා මට
මම දකින්නෙම හීනයක් කියලා...

ඔයා මට දෑතම දුන්නම
ඉගිල්ලෙමු අනන්තයටම කියලා,
නොසිතාම දෙසරයක්
අතගත්ත ඉගිල්ලෙමු කියලා,
දැන දැනත් ඉගිලෙන්න
පියාපත් මට නෑ කියලා...

ඔයා මට මුලු ලෝකයක් පෙන්නලා
අනන්ත අහසේ මා එක්ක ඉගිල්ලිලා
එක සැරේ .....
නැවතුනා...... ඔයා...

සත්තකයි, හිතුවෙ නෑ
මගේ අත අතහරියි කියලා,
අනන්ත අහසේ ඉදන්
ඔයා පෙන්නපු ලෝකෙම කඩාගෙන,
මම වැටුනා....
මහ පොලවට....
ඔයා...
ඉගිල්ලිලා යන්න ගිහින්.

මම තාම ඔයා එනකම්,
ඔයා දුන්නු හීනත් අත දරන්,
දෑස කඳුළින් තෙත් කරන්,
බලා ඉන්නවා........

පියාපත්......

මට ඕනි නෑ තනි වෙන්න,

තනි වෙලා වැලපෙන්න.

මට ඕනි ඉගිලෙන්න,

ඉගිලිලා ඔබ වෙත එන්න.

උනුසුමට දැවටෙන්න,

ඒ සුවද විඳගන්න,

ආදරෙන් හිනැහෙන්න,

ප්‍රීතියෙන් ඉපිලෙන්න,

අනේ! මට ඉගිලෙන්න

ඉගිලිලා ඔබ වෙත එන්න

ඇයි අම්මෙ දුන්නැත්තෙ

පියාපත් මට දිග හැරෙන.......

මියෙන පෙම..

කාටද මම කවි ලීවේ

එලිවැට සමකර,

කාටද මම හාදු දුන්නෙ

ලගට තුරුළු කර,

ඒ උනුසුම මා ලග ඉඳ

මා දල්වන විට,

ඇයි මේ හටි කවි ලියන්නෙ

මා රිදවන විට,

මේ තුන්ලොව ඔබ හැර

මට කවුරුද වෙනයම්,

මගෙ තුන් හිත ඔබ හැර

වෙන කාටද පවසම්,

ඒ දුක් කඳ දැන දැන ඔබ

රිදවන හැටි නම්

තනි උන මා හඩනවා හැර

කෙලෙසක ඉවසම්....

ඔබ හටවත් මගෙ හදවත

වැටහෙන් නැතිනම්,

ඒ හදවත දෝතට ගෙන

මා වැලපෙන්නම්

මගෙ හදවත අරගෙන ගියෙ

දුක් දෙන්නටනම්,

සැපතකි මට ඊට වඩා

මා මියැදේ නම්...............

සොඳුරු ප්‍රේමය

කල්පනා ලොව කිමිදෙමී

සිහින ලෝකෙක පාවෙමී

ඔබත් මමත් පමනක් හිඳිනා..

සොඳුරු මොහොතක තනිවෙමී

නෙත් පියාගෙන තනිවෙමී.....

නෙත් වලින් මට හිනා වී

ආදරය ගැන කියා දී

මගේ හදවත ඔබ ගත් හැටී...

මට හොරා ඔබ ගත් හැටී.

හිදින්නෙමි මම වෙන් නොවී

මගේ ප්‍රේමය නිම් නැතී

ඔබත් මමත් පමනක් හිඳිනා

අපේ ලෝකය අදරැතී......

සුර ලොවක සැප එහි ඇතී.......

ආදර සයුර

ආදරයේ ඇති ගැඹුර මනින්නට,

ඔබේ දෑසට එබෙමී

ඒ ගැඹුරේ හුදකලා වෙමී.....

ආදරයේ ඇති උණුසුම ලබනට,

ඔබේ නලලත සිඹිමී

ඒ උනුසුම මා වෙලා ගනී....

ආදරයේ ඇති සුවය දැනෙන්නට,

නෙතු පිය යට ඔබ තබා ගමී

නෙතුපිය වැසුවද ඔබ ලඟම හිඳී.....

ආදරයට ආදරය කරන්නෙමි,

මා හද ආදර සයුර මෙනී

අනන්ත ආදර සරැළි හිමී...............

හුදකලා අවුරුද්ද.......

අහසෙත් පොලවෙත් මල් වහි වස්සන
වසන්තයෙ සෑණකෙලිය ලගයි
අවුරුදු අවත් රට පුබුදන්නට
ඔබ ලග නෑති අවුරුද්ද දුකයි........

කොහො ගයපන් මගේ ගීතය
අපේ අඹ ගසකට වෙලා
ගිහින් කියපන් මගේ ආලය
හිත පුරා ඈති හිර වෙලා..........

එනවනම් මද සුලග මා වෙත
අම්මගේ සුසුවද අරන්
මම හිදිනම් හිත හදාගෙන
එ සුවද තුරලට කරන්..............

මම නාඩා ඉන්නම්....

ඔබ ඈත නිල් අහසෙ,
පුර සඳක් වී දිලෙන විට
ඒ ලඟින් තරුවක් වෙලා.....
අනේ මට ඉන්න ඇත්නම්.
ඔබ ලඟින් ඉන්න ඇත්නම්.

රිදී වෙරලක් වෙලා ඔබ,
සයුර ඉම හිදින විට
සයුරු රළ සේ දිව එන්න....
අනේ,මට හැකි නම්.
ඔබේ වත සිප ගන්න හැකි නම්.

මට දුරින්, බොහො දුරින්
ඔබ හිදින විට ඈතකින්
මදනලක් වී ඔබ වෙතට....
එන්න මට හැකි නම්,
ඔබෙ සුවද මා එක්ක ගෙනියන්න හැකි නම්.....

සත්තකයි අම්මෙ,
මම නාඩා ඉන්නම්....
ඔබෙ සුවද මා එක්ක ගෙනියන්න හැකි නම්.....

රිදුනු සිත.....

අහස සේ නිසලයි සිතුවෙමි,
අසනි වැසි වටෙනා තුරා....
සුවඳ සේ නොවෙනස් යැයි සිතුවෙමි,
මලේ පෙති ගිලිහෙන තුරා......
මද පවන සේ යැයි සිතා සිටියෙමි,
ඒ පවන වුව නවතින තුරා.....
ප්‍රේමය මනරම් වේයැයි සිතුවෙමි,
මගේ සිත ඔබ රිදවන තුරා......

මසිත අහසට මුදු කැළුම් සේ
එලිය දේ යැයි සිත සිටියෙමි,
නමුදු ඔබ විත් චන්ඩ හිරු සේ ...
මසිත අහසම දවාළු හැටි.

මහද දෙවොලම ඔබට කැපකර
ඔබේ සෙනෙහස අයැද සිටියෙමි
දෙවොල සුන් වී දසත විසිරී....
මගේ හදවත බිඳී ගිය හැටි.