ANTHRAX

ඕං මේ හිරු ප්‍රභා ඒ කලෙ උන්නේ 9 වසරෙ. ඒ කලෙ ඉතින් දැන් වාගේ නෙවෙයි, දඟකාර , කටකාර, හිතුවක්කාර වයස නොවැ. ගියෙ බාලිකාවකට නිසා කෙල්ලොත් අපි , කොල්ලොත් අපිම තමා.

ඔය 9 වසරෙ අපේ පන්තියෙදි මා එක්ක වරුණියවත් ටොයිලට් එකෙදි නාගත්ත ශෂීයවත් හිටියෙ නෑ.මොකෝ කීවොත්, ශශියා අපෙ ඉස්කෝලේට අවෙත් 9 වසරෙ ඔය මම උන්නු පන්තියටම තමා. උන්දැගේ ආගමනයත් හරිම අපූරු කතාවක්,(පසුවට )වරුනි හිටියෙ වෙන පන්තියක.

9 වසරෙදි ඉතින් පන්ති තිබ්බෙ කාණ්ඩ කරල. ඔය කණ්ඩායම් ක්‍රියාකාරකම් වලට පහසු වෙන්ට. අපේ කණ්ඩයමේ 7යි. මා අතුලු 3ක්ම ගුරුවරුන්ගේ ලමුන්. ටිකක් ඉතින් අවදානය වැඩියි.ඒකට මොකො අපි තමා කීකරුම.( ඉස්සරහට 'අ' දමා ගන්න. )

ඒ කලෙ ඔන්න ආවා වෛරස් එකක් ඇන්ත්‍රැක්ස් කියලා. වෙන රටවල හොදටම පැතිරිල තිබුනට මොකෝ අපේ රටෙ එහෙමට තිබ්බේ නෑ. ඒකට මොකෝ භීතිකාව තිබුනා.ඒ නිසාම පරිස්සම වැඩී. විශේෂයෙන් පාසල් හුගාක් දැනුවත් කලා.

හත් දෙනත් එක්ක දවසක් ඉතින් බොහෝම බැරැරුම්ව මේ ගැන කතා කර කර ඉන්නකොට මම ඉතාමත් කාලෝචිත , අප විසින් කල යුතුයැයි මට හැඟුනු අදහසක් මම යෝජනා කලා. කොහොමත් අපි 7 දෙනා ඉන්නෙ වට මේසයක නිසා එම යෝජනාව ඉතා ඉක්මනින්ම සාකච්චාවට අරගෙන ඒකමතිකවම ඉස්තිර කර ගත්තා. ආයේ ඉතින් කල් දමන්නේ මොටද කියල අපි අපේ වැඩ පිලිවල ක්‍රියාත්මක කිරීමට අවශ්‍ය අමුද්‍රව්‍ය එක එක්කෙනාට බෙදා දුන්න. මට ගෙනෙන්ට නියම උනේ පුලුන්.

කට්ටිය පහුවෙනිද තම තමන් භර ගත් බඩු ගෙනත් තිබුනා.

ලියුං කවර -4

A 4 කොල -4

පුළුන්

සර්ජිකල්

පං පිටි

කළු ජෙල් පෑනක්.

මේ වගේ භාර දූර කර්ය්‍යක් ලමයින් සෙරම ඉන්නකොට කල නොඅකි නිසා අපි ඉතා රහසිගතව තමා වැඩේට බැස්සේ.

එක කෙනෙක් ලියුං කවර වල අප ප්‍රදේශයේ ප්‍රධාන පිරිමි පාසල් 2 සහ ප්‍රධාන බලිකා පාසල් 2කෙහි ( අප පාසලේත් අතුලුව ) ලිපිනයන් ලියනවා.

තවත් ගොයියෙක් පුලුන්වල සර්ජිකල් තවරන අතරේ, තව එකියක් අර හිස් කොල වල හරි මැද්දේ අර භයානක වචනය ලියනව.

ANTHRAX

ඉතිරි අයට තියෙන්නේ කොලය හතරට නමල ඒ මැද්දට පුලුං සහ පිටි දමල කවර සීල් කරන්ටයි.

අම්මෝ කියල වැඩැක් නෑ. මාරම ත්‍රාස ජනක ක්‍රියාවක්.

දැන් ඉතින් කට්ටියම ඉස්කෝලේ ආවට ඉන්නේ ඉස්කෝලෙ දැන් වහයි දැන් වහයි කියල හිත හිතා. අයි ඉතින් වෛරස් එකක් තියන ලියුමක් ඉස්කෝලෙට අවහම කවුද බල බලා ඉන්නේ. සතියකුත් උනා ,,,,,,,

මුකුත් නෑ වෙනසක්,

බැරිම තැන මම අහුව අපේ අම්මගෙන්.

" අම්මේ"

" ම්ම්ම්"

" අම්මේ බැරි වෙලාවත් වෛරස් එක තියන ලියුං කවරයක් ඉස්කෝඅලෙට අවොත් මක් වෙයිද?"

" මොන මෝඩයද ලමයො, ලියුං කවර වල දාල වෛරස් එවන්නේ?"

මම ඉතින් අම්මට කීවෙ නෑ අපි වාගේ එවුන්නේ අම්මේ කියලා.

ඔහොම ඔහොම සති ගානක් ගියා. මොන සමයමක්වත් උනේ නෑ. අන්තිමට ජෙල් පෑනයි ලියුන් කවරයි සල්ලිවලට ගත්තු උන් , ගියපු සල්ලි ගැන දුක්වෙන කාලෙකුත් ආවා.

ඔය අතරේ අපේ එකෙක් උන්දැගේ අයියට ගිහින් විස්තරේ කියල.

" නෑ ,,,,,,,, ඔය අයියට කිව්වද......???"

"මොකෝ අයියා කියන්නේ?"

"පොර කොර වෙන්න අති නේද..?"

"මොකෝ බන් උනේ......???????"

............

" අයිය අහගෙන ඉදල හිටන් මට කිව්වා....""

"" "" අනේ ඕයි.... තමුසෙටත් ඔහොම බොරු කොහෙන් කටට එනවද මන්දා....

යනව, යනවා . මෙතන කෙබර අත අරින්නේ නැතුව.."" ""

"" "" ඇන්ත්‍රැක්ස්..."" ""

"" "" හික් හික් හික් .... (කෝචොක්) තමුසෙලට කොහෙද එහෙම දෙයක් හිත්න්න මොල ගෙඩියක්... ඇන්ත්‍රැක්ස් යවන්න..."" ""

" " යන්වා යනවා මෙතනින් නැතිනම් මම තමුසෙව ඇන්ත්‍රැක්ස් කරනවා..""

"""" ඇන්ත්‍රැක්ස්... හික් හික් හික්ක්ක්ක් "" ""

(මම අම්මට කියපු වග නොකියන්න තීරනය කලා.... )